La finna periodo (1976-1978)

Intervjuo de Claude Gacond al Giorgio Silfer, Svisa Radio Internacia, somero 1977. 

Claude Gacond: En niaj elsendoj ni ofte havas la okazon citi erojn el artikoloj aperintaj en Literatura Foiro. Ni hodiaŭ havas la honoron babili kun ĝia ĉefredaktoro, s-ro Giorgio Silfer, italo loĝanta en Finnlando, kie li estas instruisto pri esperanto kaj pri romanidaj lingvoj. Kiu estas laŭ vi la sekreto de tiu interesiĝo pri LF fare de la radioj?

Giorgio Silfer: Tiu interesiĝo estas alte taksata rekompenco por la longjara laboro kiun mi kaj la stabo de LF, ekde la redaktoroj ĝis la plej humilaj organizaj kunlaborantoj, plenumis. Ni povas sintezi ĉi tiun sukceson per la simpla devizo de LF, kiu volas esti revuo en esperanto kaj ne revuo esperantista. Ni celas doni la ekzemplon de gazeto, kiu servas al la starigo de kultura alternativo, sendepende de la esperanta subkulturo. Kvankam en strikta rilato kun esperantologio, kun la esperanto-literaturo, kun lingvistiko, kaj tiel plu. Evidente nia celo estas fari gazeton, kiu estu legebla kaj akceptebla kaj ŝatinda, eĉ se ĝi estus tradukita en nacian lingvon. Fari ion, kio morgaŭ povos esti enviata fare de nacilingvanoj al esperantlingvanoj.

Claude Gacond: Nuntempe unu el la tri redaktejoj de LF troviĝas en La Chaux-de-Fonds. Tio emfazas la kunlaboron, kiu ekzistas inter Kultura Centro Esperantista kaj Literatura Foiro. Ĉu vi povus paroli pri la interna strukturo de tiu ĉi internacia kultura revuo, kiu aperas tute regule jam la okan jaron, se mi ne eraras.

Giorgio Silfer: Vere, ni komencis en 1970, ĝuste en la monato junio, do ni festas nian okan datrevenon. Ĝis nun aperis 43 numeroj, do ni preterpasis la rekordon de nia grava antaŭulo, Nica Literatura Revuo. La strukturon de LF eble ni povas kompari al iu liliputa multnacia konzerno: nome ni havas tri redaktejojn, el kiuj la norda estas la ĉefredaktejo en Finnlando, dum la suda rolis kiel ĉefredaktejo antaŭ du jaroj en Milano, kaj en Svislando ni havas la okcidentan redaktejon. La gazeto estas administrata de konsilantaro, kies prezidanto estas sviso, d-ro Tazio Carlevaro, kaj de tiu administra konsilantaro dependas la ĉefredaktoro kaj la ceteraj kunlaborantoj. Finance LF estas tute memstara, nome ĝi vivas danke al la abonoj, danke al la reklamoj de neesperantistaj entreprenoj, ĉefe turismaj, kaj ankaŭ danke al la bonhavo de kelkaj paralelaj iniciatoj, kiel la librofako aŭ la literatura konkurso, ĉi-foje "Aŭtoro de la Jaro" kaj en la estonto "La Verko de la Jaro". Mi devas diri konklude, ke la Patrolo, tiu ĉi itala kerno, kiu estis la iniciatinto de Literatura Foiro, pli kaj pli akcelis la internaciiĝon de la revuo, kiu en sia administra konsilantaro nuntempe havas ankaŭ francojn, finnojn, nederlandanon, kaj en sia multnacia kunlaborantaro havas usonanojn, japanojn, kaj tiel plu.